بهارم دخترم

آسمان کبود
بهارم دخترم از خواب برخیز
شکر خندی  بزن و شوری برانگیز
گل اقبال من ای غنچه ی  ناز
بهار آمد تو هم با او بیامیز
**
بهارم دخترم آغوش واکن
که از هر گوشه،  گل آغوش وا کرد
زمستان ملال انگیز بگذشت
بهاران خنده بر لب آشنا کرد
بهارم، دخترم، صحرا هیاهوست
چمن زیر پر و بال پرستوست
کبود آسمان همرنگ دریاست
کبود چشم تو زیبا تر از اوست
***
بهارم، دخترم، نوروز آمد
تبسم بر رخ مردم کند گل
تماشا کن تبسم های او را
تبسم کن که خود را گم کند گل
**
بهارم، دخترم، دست طبیعت
اگر از ابرها گوهر ببارد
و گر از هر گلش جوشد بهاری
بهاری از تو زیبا تر نیارد
***
بهارم، دخترم، چون خنده ی صبح
امیدی می دمد در خنده تو
به چشم خویشتن می بینم از دور
بهار دلکش آینده ی تو !

(شاعر = فریدون مشیری)از ترانه های معروف مرضیه