آتشکده
نور یا آتش پرستش سو ،مفهومی غیر مادی ونماد جنبش ،خرد و روشنگری برای تشخیص خوب از بد است.آتشکده
نور یا آتش پرستش سو ،مفهومی غیر مادی ونماد جنبش ،خرد و روشنگری برای تشخیص خوب از بد است.تخت رستم
این آتشکده در دوران ساسانی و برای انجام مراسم آتش؛ که فقط موبدان زرتشتی بدان راه داشته‌اند، ساخته شد. طی سال‌های گذشته نیز در دامنه شرقی تخت رستم یک محوطه باستانی در حدود 10 هکتار شناسایی شده است.
آتشکده تخت رستم از دو صفه یا تختگاه تشکیل شده که یکی از این صفه‌ها در قله صخره و دیگری در ارتفاع پایین تر قرار دارد.
صفه اول که در فضای آزاد قرار دارد محلی است که روی آن آتش می‌افروختند و روی صفه دوم مراسم مذهبی انجام می‌گرفته است. در فاصله 15 متری از تخت گاه پایینی یک بنای گنبدی شکل قرار دارد که احتمالا آتش مقدس را در آن نگه می‌داشتند.
در قسمت پائین کوه یک سکو و یک بنای کوچک وجود دارد. این بنای کوچک که در 15 متری سکو قرار دارد و تقریبا سالم مانده، سقف کوتاهی دارد؛ فاصله راس گنبد آن تا سطح زمین 238 سانتیمتر بوده و دارای دو مدخل با طاق‌هایی به سبک معماری‌های پیش از اسلام است.
کوه تخت رستم، مخروطی شکلی و از جنس آندزیت و سنگ‌های آتشفشانی است. در دامنه و نوک قله این کوه آثار معماری به صورت تختگاه وجود دارد که با استفاده از مصالحی نظیر سنگ و ملات گچ سنتی ساخته شده است.
اثر باستانی آتشکده تخت رستم یکی از آتشکده‌های مهم منطقه شهریار استان تهران در دوران ساسانی است و در سال 1316 با شماره 303 به ثبت ملی رسید.
برگرفته از http://www.hamshahrionline.ir
تخت رستم سمنگان
ولایت سمنگان از شرق با ولایات
قندوز و بغلان و از غرب با ولایت بلخ و سرپل، از جنوب با ولایت بامیان و از
شمال با ازبکستان و تاجیکستان در ارتباط است. مساحت این ولایت در حدود
16000 کیلومتر مربع بوده و در حدود 212400 نفر نفوس دارد.مرکز آن ایبک یا
سمنگان فعلی است که از کابل 313 کیلومتر فاصله دارد.
تختِ رُستم نام یکی از آثار تاریخی افغانستان واقع در استان سمنگان است. تخت رستم و غارهای آن که مربوط به دوره بودایی است و غارهای آن امروزه تقریباً %۱۵ ویران شده است. خود تخت نیز نیاز به بازسازی دارد.
اولین کس از مسافران اروپائی که شرحی را درباره تخت رستم نوشته ( میجر یات ) انگلیسی است که تحقیقات خویش را در 1888 در کتابی بنام افغانستان شمالی ( حتماً منظورش شمال افغانستان بوده است ) نشر کرده است و آنجا را بنام ( تخت رستم ) یاد کرده است.
بدون شک عامل مهمی که سبب جلب نظر پیروان بودائی شده؛ شکل طبیعی اراضی است، چنان چه در بامیان و همچنین در هندوستان مثل ( اجانتا ) شکل طبیعی جدارهای کوه سبب شده است که هیکل تراشان بودائی معابد را در آنجا ها بسازند.
پیروان بودائی به تقلید از مغاره های قبل التاریخ بفکر افتادند تا در برخی نقاط معابد خود را در داخل بدنه های دیوارهای کوه نقر کنند و در سمنگان هم این کار را کردند، همان طور که برای ساختن معابد از کندن سموچ ها در داخل کوه ها و تپه ها استفاده کرده اند و(تخت رستم) سمنگان یکی ازاین برجستگی های طبیعی است.
برگرفته ازhttp://javidi1982.persianblog.ir
