آتشکده دارابگرد

آتشکده دارابگرد



آتشکده دارابگرد به فرمان اشو زرتشت ساخته شد.

زرتشت به یستاف شاه فرمان داد تا آتش مقدس جمشید شاه را که مورد احترام وی بوده است بیاورند.

یستاف شاه این آتش را در خوارزم پیدا کرد و به دارابجرد فارس آورد و اطرف آن را شهر زیبایی ساخت.

این آتشکده در سال 332 هجری قمری به نام آتشکده آذر جوی نامیده می‌شده است.

شهر قدیم دارابگرد دردوران هخامنشیان منطقه‌ای آباد و پررونق بوده‌است. ظاهراً این منطقه درآغاز تحت حکومت آریامنه قرار داشته‌است.

دردوران سلوکیان و اشکانیان ولایت دارابگرد دارای حکومت نیمه مستقلی بوده که پادشاهان آن از حاکم پارس اطاعت می‌کرده‌اند.شکده‌ی آذرخش یکی از آتشکده‌های خاموش ایران است. این آتشکده در پنج کیلومتری جنوب‌خاوری(:شرقی) شهر داراب، در دامنه‌ی کوه، ساخته‌شده، سازه‌ای شگفت‌انگیز با نمای چلیپا‌(:صلیبی‌شکل‌) که امروزه به نام مسجد سنگ، خوانده می‌شود.
گستردگی(:مساحت) این آتشکده 420 مترمربع است که یکپارچه از کوه تراشیده شده و در فاصله‌ی چهار‌کیلومتری خاوری داراب است.
بخشی از سقف این سازه باز است و در زیر آن حوض کم‌ژرفایی است. در بیرون این سازه، اتاق کوچکی در کوه ساخته شده که گویا جایگاه نگهبان آتشکده بوده است.
شهرستان داراب که نام قدیم آن دارابگرد بوده است در فاصله 275 کیلومتری خاوری شیراز است.
برخی از پژوهشگران بر این باورند که آتشکده‌ی آذرخش در آغاز یکی از نیایشگاه‌های مهر‌پرستان آریایی بوده که در روزگار ساسانیان به آتشکده دگرگون شده است‌.
در زمان محمد‌حسن مبارز به سال 652 مهی(:قمری)، محرابی به این آتشگاه افزوده شده و از آن پس، این سازه مسجد شده‌است.

در نزدیکی آتشکده‌ی آذرخش، آسیابی در دل کوه ساخته شده است که از نظر معماری در نوع خود یگانه است. این آسیاب دارای دو تنوره‌ی بزرگ سنگی در بالای کوه است، که از راه آنها آب وارد آسیاب می‌شده است‌.

چهار طاقی و آتشکده های ایلام

در استان ایلام تعدادی چهار طاقی و آتشکده وجود دارند که ثبت آثار ملی شده اند و این سئوال پیش می آید آیا واقعاْ این چهار طاقی ها یا آتشکده های مکان عبادت بوده اند

چهارطاقی قجر	بخش مرکزی-دهستان میشخاص-روستای قجر
آتشکده سیاهگل	ایوان-بخش زرنه-منطقه سیاهگل
چهارطاقی مولاب	آبدانان، کنار روستای مولاب
چهارطاقی کرکلک ورمیان	شیروان چرداول-بخش شیروان-مابین دو روستای باباشمس و ورمیان
چهارطاقی طاق گاورین	شیروان چرداول-بخش مرکزی-دهستان شباب-روستای طاق گاورین
چهارطاقی سرخ آباد	دره شهر-بخش مرکزی-روستای مهدی آباد
آتشکده موشکان	بخش مرکزی،روستای موشکان
بقایای چهارطاقی شیخ عالی	بخش شیروان،دهستان عرب رودبار، جنوب غرب روستای آبزا
بقایای چهارطاقی قاضی خان علیا	بخش شیروان،دهستان عرب رودبار، جنوب روستای قاضی خان علیا
آتشـــکده کــــلم	بخش بدره،روستای کلم
چهارطاقی چم نمشت	بخش مرکزی،دهستان زرین دشت،جنوب غرب روستای چم نمشت

آتشکده سیاهگل در ایوان

آتشکده قجر در شهرستان ایلام

چهار طاقی سرخ آباد در  شهرستان دره شهر

http://ilam-my-city.blogfa.com

آتشکده جز پرستشگاه، دادگاه، درمانگاه و آموزشگاه بوده است

اما از قرن 4 میلادی و به ویژه در دوره ساسانیان با توسعه آیین زرتشت مقرر شد که نباید نور آفتاب بر آتش بتابد و با آب پاک باران خاموش نشود، آتش پس از آن زیر سایبان قرار گرفت و آن را چهارتاقی نامیدند. زرتشتیان بدون نزدیک شدن به آتش، آن را هنگام نیایش مشاهده می کردند. به این نکته باید توجه داشت که در برخی جاها آتش در تمام روزهای سال در آتشکده قرار نداشته است بلکه آن را در روستای نزدیک یا محل مناسبی روشن نگاه می داشته اند و برای اجرای مراسم آن را به آتشکده منتقل می کرده اند و پس از اجرای مراسم آن را به همان محل برمی گردانده اند. بنا به نوشته های پهلوی مراسم یسنا خوانی در آتشکده توسط 7 موبد انجام می گردید و یزش نام داشت.
آتشکده جز پرستشگاه، دادگاه، درمانگاه و آموزشگاه هم شمرده می شد و جز موبد یا مغ، طبیب، مدرس، منجم و سالنامه نگار هم در ساختمان های اطراف آن ساکن بودند.

ریچارد فرای می نویسد نویسندگان اسلامی از بسیاری آتشکده در سراسر ایران دچار شگفتی شدند. واگذاری یک آتشکده کاری بس پرثواب بوده و گاهی به نام وقف کننده نامیده می شده است و برای نگهداری زمین و ثروت زیاد بر آن وقف می شده است.