آتشکده
نور یا آتش پرستش سو ،مفهومی غیر مادی ونماد جنبش ،خرد و روشنگری برای تشخیص خوب از بد است.آتشکده
نور یا آتش پرستش سو ،مفهومی غیر مادی ونماد جنبش ،خرد و روشنگری برای تشخیص خوب از بد است.چهارطاقی قطب‌آباد
| چهارطاقی قطب‌آباد | |
|---|---|
 |
|
| اطلاعات کلی | |
| نام | چهارطاقی قطب‌آباد |
| کشور |  ایران |
| استان | فارس |
| شهرستان | جهرم |
| بخش | کردیان |
| اطلاعات اثر | |
| نام محلی | چارطاقی |
| نوع بنا | سنگ و ساروج |
| کاربری | آتشکده |
| دورهٔ ساخت اثر | ساسانیان |
| اطلاعات ثبتی | |
| شمارهٔ ثبت | ۹۸۸ |
| تاریخ ثبت ملی | ۲ مهر ۱۳۵۳ |
قدمت بنای چهارطاقی قطب‌آباد به زمان ساسانیان می‌رسد. این بنا از سنگ و ساروج ساخته شده که به عنوان آتشکده مورد استفاده قرار می‌گرفته‌است. چهارطاق در فاصله ۱۲ کیلومتری مرکز بخش، در اطراف روستای باباعرب (علویه) و بر روی تپه‌ای واقع شده‌است و با شماره ثبتی ۹۸۸ در تاریخ ۲ مهر ۱۳۵۳ به ثبت آثار ملی رسیده‌است.[۱]
منابع
- ↑ «دانشنامهٔ تاریخ معماری ایران‌شهر». سازمان میراث فرهنگی و گردشگری ایران. بازبینی‌شده در ۱۹/۵/۲۰۱۱.
- اداره کتابخانه‌های عمومی شهرستان جهرم
- نمایندگی سازمان میراث فرهنگی در شهرستان جهر
آتشکده های ایران
 |
آتشکده از سه عنصر مشخص تشکیل شده است: یک پی بزرگ چهارگوش با چهار پایه، یک چهارگوش متحدالمرکز کوچک تر بر بالای این پی و گنبدی بر روی این چهار گوش واسطه.گچ بری تزئین اصلی به حساب می آمده و اندود ضخیمی دیوارهای ناهموار را می پوشانده است. ساختمان آتشکده ها بر سه گروه است: چهارتاقی: اساس این آتشکده ها عبارتند از فضای مربع شکلی که در چهارگوشه آن، چهار جرز بلند قرار گرفته است که به وسیله یک قوس اتصالی به هم مربوط می شوند مانند چهارتاقی های کازرون، جره، خیرآباد، نیاسر، جزیره خارک، نطنز، تنگ چک چک. چلیپا: اساس آن تقریبا همان معماری چهارتاقی است که جهت تحکیم بیشتر پایه جرز استفاده شده است مانند عبدل آباد بم، خرم دشت کاشان، بازه هور خراسان. دارای رواق: همان چهارتاقی یا چلیپا دارای رواق یا دالانی برای طواف در پیرامون خود مانند آذرگشنسب، آذربرزین مهر، قصر شیرین، فراش بند |
برگرفته ازhttp://www.irandeserts.com
آتشدان سنگى سمیرم
این آتشدان سنگی به دوره هخامنشیان و ساسانیان مربوط است و در سمیرم به دست آمده است. دو سر ستون سنگی آن به دوره ساسانی تعلق دارد و نقش خسرو پرویز بر روی آنها حک شده است: یکی از آنها سالم است و در موزه ایران باستان و دیگری که کمی شکستگی دارد، در کاخ چهل ستون اصفهان نگهداری می شود. این دو سر ستون در حدود سال 1330 شمسی در اصفهان کشف شده است.