معدن سنگ چهل مران در دو کیلومتری باختر این بنا قرار دارد و اکنون سنگ های نیمه تراش میان ستون و سنگ های نما در سطوح معدن از همان زمان باقی مانده است. قدمت این بنا را به دورهٔ اشکانی و ساسانی نسبت داده، نشانه ها و واژه های دوره ساسانی بر روی سنگ ها حک گردیده است.
در تابستان سال ۱۳۴۷ برای نخستین بار هیئتی در "تپه ناهید کنگاور" به کاوش های باستان شناسی پرداخت.
پس از بررسی های اولیه مشخص شد که از مجموع تپه، تقریباً حدود 53 هزار متر مربع به بنای تاریخی اختصاص دارد که به جز چند سر ستون شکسته و تعدادی حجاری های پراکنده در کنار کوره های آهک پزی که چند سال قبل از آن تعطیل شده بود چیز دیگری مشهود نیست، با این حساب مجموعهٔ معماری در زیر محله ها مدفون بود.



اعضای هیئت عکس هوایی کنگاور را که در سال ۱۹۳۲ میلادی به وسیلهٔ "اریخ اشمیت "تهیه شده بود، پس از تعبیر و تفسیر و یافتن گرته و اثری از امتداد ابهام آمیز دیوار و صفه تاریخی مدفون، مورد استفاده قرار داد و موفق شد بخشی از دیوار شرقی را در آن تشخیص داده و پس از کاوش، آن قسمت از صفه را از خاک ایام آزاد نماید.
براساس این گزارش، در گوشه شمال غرب این بنا امامزاده و مسجدی برپاست.